Her insanın en az bir kez başına gelen şey: terkedilmek... Sevgili tarafından, dost tarafından ve hatta aile tarafından... Siz hiç anlamazsınız bile. Bir bakarsınız ki yoklar. Dönüp arkalarına bile bakmadan çekip giderler, sizi yalnızlığınızla baş başa bırakıp... Bir hoşçakaldan bile yoksun olur bu gidişler bazen... Sessiz ve soğuk... Başta geri gelecekler zannedersiniz, zamana bırakıp beklersiniz. Günler, haftalar, aylar geçer. Giden dönmez. Yavaş yavaş anlamaya başlarsınız ki, artık onlar yoktur ve bu yolda yalnız yürümek zorundasınızdır. Önce çok ağır gelir bu size. Öyle çok sevmişsinizdir, öyle çok değer vermişsinizdir ki, kızamazsınız da... Giderler ve bir kalp ağrısı bırakırlar size, ömür boyu sürecek olan... Yerlerini kimseyle dolduramazsınız. Çünkü hayatta her insan eşsiz ve özeldir aslında. Birbirimize benzer gibi görünsek de, bizi ayıran incecik çizgiler vardır. Ve yine o incecik çizgilerdir bir araya getiren bizi... Anılar olmasa belki unutulur hani gidenler...